Սա այն նպատակն է, որը Թուրքիան իր առջեւ դրեց ավելի քան հարյուր տարի առաջ
Թվում է, վերջապես, կովկասցի թուրքերը հասկացան, որ այն ոսկե տարիները, երբ Ռուսաստանը իրենց համար Բաքվի և Ելիզավետպոլի նահանգների հողերում զրոյից ստեղծեց Ադրբեջանի ԽՍՀ կոչվող պետականություն, իսկ կովկասյան թաթարներից ՝ ադրբեջանական ազգ, անդառնալիորեն անցան: Այժմ այնտեղ ղեկավարում են BP- ն (British Petroleum) և Թուրքիայի գլխավոր շտաբը: Եվ Եվրասիաական որոշակի ինքնատիպություն ունեցող երկրից Ադրբեջանը վեր է ածվում նեոօսմանյան կայսրության արևելյան ծայրամասի և ցատկահարթակի դեպի Միջին Ասիա ՝ դրանից բխող բոլոր հետևանքներով:
Թվում է, թե վերջապես նրանց գլխի գցին, որ իրենց երկրի ինքնիշխանությունը ոչնչացնելու քաղաքականությունն արդարացնելու համար հորինվել է այն միֆը, որ Ադրբեջանը իբր հաղթեց Լեռնային Ղարաբաղում վերջին պատերազմում: Իրականում, Ադրբեջանը պարտվեց, ինչպես պարտվեց Հայաստանը: Եվ հաղթեց Թուրքիան, որը ոչ միայն ստանձնեց ադրբեջանական բանակն ու արտաքին քաղաքականությունը, այլև պատրաստվում է այնտեղ հիմնել իր ռազմաբազան: Հարցն այն է ՝ ինչի՞ համար: Կամ` ո՞ւմ դեմ: Հազիվ թե ` Հայաստանի: Ավելի շուտ `ընդդեմ Ռուսաստանի և Իրանի: Արդյո՞ք ադրբեջանցիներն իրենք այս ամենի կարիքը ունեն:
Ադրբեջանն այս պատերազմում չստացավ այն, ինչ ցանկանում էր, այն է `8-10 օրվա ընթացքում ամբողջությամբ նվաճել Արցախի Հանրապետությունը եւ վերջ դնել ղարաբաղյան հարցին: Այո, նա վերահսկողություն ստացավ «անվտանգության գոտու» յոթ շրջանների վրա, բայց այս ամենը նա կստանար առանց պատերազմի ՝ 1-2 տարի անց ՝ խաղաղ բանակցությունների ընթացքում: Այժմ Ադրբեջանը կորցրել է ավելի քան 18 հազար սպանված և 25 հազար վիրավոր, հսկայական կորուստներ է ունեցել ռազմական տեխնիկայի և քաղաքացիական ենթակառուցվածքների մեջ: Ընդ որում, հայկական կողմի կորուստները մի քանի անգամ պակաս են: Բացի այդ, Ադրբեջանը կորցրել է իր ինքնիշխանության մի մասը ՝ զիջելով այն Թուրքիային: Ավելին, Արցախի մնացած մասի երկայնքով հայտնվեցին ռուսական զորքերը: Այսպիսով, ի՞նչ ստացավ Ալիևը պատերազմի ընթացքում, որը նա չէր կարող ստանալ խաղաղ բանակցությունների միջոցով: Միայն Հադրութի շրջանի արցախյան հողերն ու Շուշի քաղաքը, որտեղ Էրդողանն է ինքնավստահ զբոսնում՝ հասկացնելով, թե ով է այստեղ տերը: Բայց սա ռումբ է Ադրբեջանի տակ, քանի որ հայերը երբեք չեն հանդուրժի իրենց պապենական հողերի բռնազավթումը: Բացի այդ, խաղաղ բանակցությունները կհանգեցնեյին նաեւ Արցախի կարգավիճակի խնդրի լուծմանը, ինչը ներկայիս իրավիճակում տեսանելի ապագայում հնարավոր չէ ակնկալել: Այսինքն ՝ կարիք չկա կրկին ապավինել երկարաժամկետ խաղաղությանը: Սա հենց այն էր, ինչին ձգտում էին Թուրքիան և Արևմուտքը, երբ նրանք Ադրբեջանին մղեցին պատերազմի: Նրանց անհրաժեշտ է մի իրավիճակ, որը կարող է ցանկացած պահի խաթարվել: Դժվար թե այս ամենը պետք լիներ Ադրբեջանին, մանավանդ ՝ այդքան հսկայական գնով:
Բայց դեռ հայտնի չէ, թե ինչ գին է վճարելու Ադրբեջանը Նեոօսմանյան կայսրություն և դրա միջոցով ՆԱՏՕ-ի մեջ ներգրավվելու համար: Եվ այժմ թուրք-ադրբեջանական քարոզիչներին հանձնարարվել է արդարացնել Ադրբեջանի դուրս գալը կիսաեվրասիական զարգացման ուղուց, որտեղ նա չմիավորված պետության կարգավիճակ ուներ, եւ ներգրավվելը նեոօսմանական գաղափարական պլատֆորմի մեջ ՝ գաղութային կազմավորման կարգավիճակով: Ադրբեջանի թրքացումը արդարացնելու համար, թուրքական շահերը սպասարկող որոշ խզբզիչներ թե՛ Ադրբեջանում և թե՛ Ռուսաստանում (ինչպես տխրահռչակ Մաքսիմ Շևչենկոն, Իգոր Կորոտչենկոն եւ թուրք-բրիտանական շահերի այլ սպասավորներ ), փորձում են ամեն ինչ անել, առաջին հերթին Ռուսաստանը տրամադրելու համար Հայաստանի դեմ՝ որպես հայերի դավաճանության ապացույց ներկայացնելով Հայաստանում արհեստականորեն տարածված հակառուսական տրամադրությունները, խոսացնելով տարբեր` այլասերվածի համբավ ունեցող սադրիչներին, որոնց վարձատրում են նույն արեւմտյան ուժերը, որոնք ֆինանսավորում են թե թուրք-բրիտանական շահերի ռուսաստանյան սպասավորներին, եւ թե Ադրբեջանի անցումը Էրդողանի ուղեծիր:
Երկրորդ. նույն բրիտանա-թուրքամետ լոբբիստները սկսեցին ակտիվ գրոհներ Եվրասիական քաղաքակրթության գաղափարախոսության դեմ: Սրանց հիմնական թեզը այն է, թե «Ռուսաստանի ինչի՞ն է պետք նախկին սովետական հանրապետություններին ձրիակերի կարգավիճակով կրկին իր ուղեծիրում պահելը. հետեւապես նեոօսմանիզմին Ադրբեջանի անդամագրմանը պետք է վերաբերել հանգիստ, իսկ հայերի խնդիրներով զբաղվելը ավելորդ բեռ է»:
Երրորդ: Փաստն այն է, որ Ադրբեջանում ներկայիս քաղաքակրթական հեղաշրջումը, որն ակտիվորեն նախապատրաստվում էր 80-ականների վերջից (այս գործընթացը սկսվել է Սումգայիթում 1988 թ.), քողարկված է հակահայկական կարգախոսներով, բայց մասնագետները հեշտությամբ կարող են բացահայտել ընթացող խորքային գործընթացները, որոնց հեռահար թիրախը Ռուսաստանն է, իսկ նպատակը` ՌԴ-ի մասնատումը: Դրա համար է, որ թուրք-բրիտանական հենակետային քարոզիչներին հանձնարարվել է բոլոր խելամիտ վերլուծաբաններին պիտակավորել, որպես «հայամետ ագիտատորներներ» ՝ հույս ունենալով, որ այդպիսի պարզունակ ձևով լռեցնելու են յուրաքանչյուրին, ով հասկանում է կատարվածի էությունը:
Ինչ վերաբերում է Ադրբեջանին, ավելի ճիշտ ՝ իր ժողովրդին, որը հսկայական գին վճարեց իր էլիտայի դավաճանության համար, ապա այստեղ նա մտածելու բան ունի. «Երկու պետություն` մեկ ժողովուրդ» կարգախոսը նշանակում է, որ ադրբեջանական ժողովուրդը այլևս չի լինի ... Սա այն նպատակն է, որը Թուրքիան իր առջեւ դրեց ավելի քան հարյուր տարի առաջ, երբ 1918 թ. ներխուժեց Անդրկովկաս և գրավեց Բաքուն `ոչնչացնելով այդ քաղաքի հայ բնակչությանը և այնտեղ իր սվինների վրա հռչակելով թուրքական հեռու գնացող նախագիծ` այսպես կոչված, Ադրբեջանի հանրապետություն , որպեսզի հարմար պահին Ռուսաստանից խլեն այդ տարածքները: Եվ հիմա եկել է այդ պահը:
Հայկ Բաբուխանյան,
«Սահմանադրական իրավունքի միություն» կուսակցության նախագահ, «Ուժեղ Հայաստանը Ռուսաստանի հետ ՝ նոր միության համար» շարժման գործադիր կոմիտեի անդամ, Եվրասիական քաղաքակրթության միջազգային ասոցիացիայի համահիմնադիր:
Մեգերյանների ընտանիքը զբաղվել է հին գորգերի վերականգնումով և նոր գորգերի արտադրությանբ ավելի քան չորս սերունդ
Եւ այսօր իրապես մեծ է փաստաբան Լեւոն Բաղդասարյանի նման հանուն իրավունքի եւ արդարության շահը ճանաչող ու ամեն ինչից վեր...
Մարդու ամենամեծ ձեռքբերումը՝ հավատն եմ համարում.Սամվել Շահնազարյան
Սահմանազատման երեք տարբերակ է քննարկվել
Ադրբեջանն Ալմա-Աթայի հռչակագրից հրաժարվելու հիմքեր է ամրագրել, որ ավելին ստանա Հայաստանից
Ի՞նչ կապ ունեին Արայիկ Հարությունյանի հարցազրույցի անոնսն ու հետագա «զարգացումները»
«Այս իշխանությունը «կաղ բադիկ է», գնացող, խնդիրը զուտ արտաքին և ներքին քաղաքական որոշումն է». «Փաստ»
«Ամեն օր եկեղեցում մոմ էի վառում ոչ միայն իր, այլ մեր բոլոր տղաների համար. երբեք չեմ ցանկանա, որ որև...
