«Պետությունը պետք է միջոցներ ձեռնարկի, որպեսզի ի վերջո հանրությունը հասկանա, որ մամուլին եւ նրա ղեկավարներին, լրագրողներին թիրախավորելը անթույլատրելի է»

«Այո, այսօր կա մամուլի նկատմամբ ճնշում, բայց ոչ պետության կողմից: Չկա որեւէ հիմք պնդելու, որ պետությունը ճնշում է մամուլին: Հակառակը, վերջին մեկ տարում աննախադեպ ազատություն է տրվել մամուլին պետության կողմից: Բայց միառժամանակ, այո բազմաթիվ անգամներ, օրինակները շատ են, երբ ընդդիմախոսները թիրախավում են հանրության տարբեր շերտերի կողմից»,- անդրադառնալով վերջին շրջանում տարբեր ֆեյքերի, ՖԵՅՔ-ՆՅՈՒԶԵՐԻ կողմից իրականացվող արշավներին՝ տարբեր անձնաց նկատմամբ, Fnews.am-ի թղթակցի հետ զրույցում ասաց « Իրազեկ քաղաքացիների միավորում» հասարակական կազմակերպության նախագահ Դանիել Իոնիսյանը, նկատելով.

-Եվ հենց այստեղ է, որ պետությունը պետք է միջոցներ ձեռնարկի, որպեսզի ի վերջո հանրությունը հասկանա, որ մամուլին եւ նրա ղեկավարներին, լրագրողների եւ առհասարակ անհատներին թիրախավորելը անթույլատրելի է , որ մարդիկ պետք է հարգեն ընդդիմախոսների տեսակետները եւս:

-Պարոն Իոնիսյան , ի՞նչ կասեք այն մասին, որ շատ հաճախ այդ ֆեյքերը մտնում են անձնական տիրույթ:

-Այո, իրավացիորեն շատ ճիշտ հարց եք բարձրացնում, սակայն այդ ամենը արդյունք է հասարակությունում տիրող որոշ խնդրահարույց բարքերի, անհանադուրժողականության մթնոլորտի եւ այլն: Սա միշտ է եղել, պարզապես նախկինում, քանի որ իշխանությունները չունեին հեղինակություն` նրանց քննադատողները չէին թիրխավորվում հանրության լայն շերտերի կողմից: Բայց հիմա իրավիճակը այլ է, իշխանությունը հեղինակություն ունի: Բայց, այո ինչպես իրավցիորեն նշեցիք քննադատել էլ կա` քննադատել էլ կա: Շատ հաճախ քննադատում են շատ անհանդուժող եղանակով, անցնելով թույլատրելիի բոլոր սահմանները:

-Այս դեպքում, պաշտպանվածության ի՞նչ մեխանիզմներ կարող են գործադրվել:

-Այստեղ իրավական խնդիր կա, որովհետեւ վիրավորանքի պարագայում գործող օրենքներով իրավապահները որեևիցէ անելիք չունեն: Եվ այստեղ միայն պետք է դիմել դատարան՝ պատվի, արժանապատվության արատավորման դեմ : Եվ պահաջել փոխատուցում՝ վիրավորանքի դեպքում մինչեւ մեկ միլոն դրամ, եւ հրապարակային ներողություն:
Մենք, այո ունենք իրավակարգավորման խնդիր, որի շուրջ մտածում ենք, թե ինչպիսի լուծումներ կարող ենք տալ այդ իրավակարագավորմանը, բայց ցավոք սրտի դեռեւս չենք գտել այնպիսի լուծում, որը միառժամանակ խնդիրներ չի առաջացնի այլ ոլորտներում` խոսքի ազատության ոլորտներում եւ այլն: