«Այստեղ զուտ տղայական մոտեցումներով ասել՝ գիտե՞ք, գնացել վրաս գործ է տվել, ես այդ արտահայտությունը պարզապես չեմ ընդունում».Շիրակ Թորոսյան

Օրերս խորհրդարանն ընդունեց «Ազդարարի ինստիտուտի ներդրման մասին» օրինագիծը, որը նախատեսում է միասնական էլեկտրոնային հարթակի ստեղծում, ինչի միջոցով քաղաքացիներին հնարավորություն կտրվի կոռուպցիոն ռիսկերի առկայության պարագայում պետական մարմիններին անանուն տեղեկատվություն տրամադրել։ Հիշեցնենք՝ Հայաստանի «Քրեական դատավարության օրենսգրքով» նախատեսված է փոխանցված տեղեկատվության գաղտնիության պահպանման երաշխիքը։

Այս օրինագծի քննարկումների ընթացքում անգամ հանրության մեջ կարծիք տարածվեց՝ սա «գործ տվող»-ի քայլ է դառնում: Այս մասին խոսվեց անգամ ԱԺ-ում ՝ տվյալ օրինագծի քննարկման ընթացքում։

Անդրադառնալով վերոնշյալ թեմային՝ ԱԺ ՀՀԿ-ական պատգամավոր Շիրակ Թորոսյանը, Fnews.am-ի թղթակցի հետ զրույցում նշեց․ «Այդ օրինագծի քննարկման ընթացքում խորհրդարանում կարծիքների բախում տեղի ունեցավ։ Կարծիք հնչեց, որ «գործ տալը» հային հարիր չէ, բայց նախագծի հեղինակները հստակ մենկնաբանեցին ամեն բան․ խնդիրը հետևյալն է՝ «գործ տալը», իհարկե, վատ երևույթ է։ Դա այն է, երբ մարդուն հանիրավի, անարդարացի կերպով մեղադրում են։ Բայց եթե մարդը հանցանք ու զանցանք է կատարել՝ պետության, ինչ-որ հիմնարկի կամ անձի դեմ, և կոռուպցիոն դրսևորումներ են եղել, ապա հանրությունն ինքը պետք է պայքարի սրա դեմ, պատասխանատու կերպով տեր կանգնի իր երկրին, որ այդ պետությունն առաջ ընթանա։ Եվ այստեղ զուտ տղայական մոտեցումներով ասել՝ գիտե՞ք, գնացել, վրաս գործ է տվել, ես այդ արտահայտությունը պարզապես չեմ ընդունում։

Եթե մարդը հանցանք է կատարում, պարտադիր չէ, որ դա ուժային կառույցը կամ էլ վերստուգիչ մարմինը բացահայտի։ Ենթադրենք, կոռուպցիոն դրսևորում է եղել, և, օրինակ, Վերահսկիչ՝ արդեն Հաշվեքննիչ պալատը, Դատախազությունը․․․․ կամ մեկ ուրիշ մարմին բացահայտել է այդ գործը ու մեղավորին առաջադրվել է համապատասխան մեղադրանք՝ կոռուպցիոն գործողություններ կատարելու առիթով... ի՞նչ է. այդ բացահայտողը «գործ տվող» չէ, իսկ այն քաղաքացին, ով ժողովրդական լեզվով ասած՝ ափաշքյարա տեսել է, իմացել է կոռուպցիոն դեպքի մասին ու համապատասխան մարմնին տեղեկացրել, նա «գործ տղով է»։ Ո՞վ ասաց, որ Վերահսկիչ պալատի, Ոստիկանության կամ Դատախազության աշխատակիցն իրավունք ունի կոռուպցիոն դեպք բացահայտելու, իսկ հասարակ քաղաքացին՝ ոչ։ Չէ՞ որ այդ փողը պիտի ծառայի իր պետությանը, իր զինվորին։ Ինչո՞ւ պիտի քաղաքացին այդ ամենը զանց առնի ու ասի՝ ջանդամ, ինչ ուզում է ՝ լինի։ Այնպես որ՝ դա «գործ տալ» չի համարվում»։

Պատգամավորը շեշտեց՝ «Ազդարարի» մեխանիզմը կօգնի, որ հակակոռուպցիոն պայքարը էլ ավելի արդյունավետ կդառնա։

«Ամեն հիմնարկի ներսում ամեն քաղաքացի գիտի՝ ինչ կերպ է կոռուպցիան դրսևորվում, ուստի հենց նա էլ կարող է պայքար մեղել կոռուպցիայի դեմ։ ԱԺ ամբիոնից պատգամավորը որ բարձրաձայնում է կոռուպցիոն դեպքերի մասին, նրան «գործ տվող» չեն համարում, իսկ այն մարդը, ով ափաշքյարա տեսնում է դա, օգնում է՝ դեպքը բացահայտվի, «գործ տվո՞ղ» է։ Ես դեմ եմ այսպիսի մտքերին։ Ժամանակն է, որ մենք կարողանանք լուրջ մեթոդներ կիրառել կոռուպցիայի դեմ։ Ինչ վերաբերում է անանուն ահազանգերին, օրենքով սահմանված է՝ անանուն նամակը, երբ  որևէ մեկին մեղադրում ու փորձում է բացահայտել ինչ-որ կոռուպցիոն դեպք, կմնա իրավապահ մարմինների իրավասության ներքո և չի հրապարակվի, քանի դեռ իրավապահները չեն զբաղվել այդ գործով ու չեն ապացուցել այդ նամակի բովանդակության ճշմարտացիությունը։ Եթե իրավապահները համոզվում են՝ իսկապես, նման դեպք կա, այդ դեպքում կարող ենք ասել՝ տվյալ նամակի շնորհիվ մի կոռուպցիոն փորձ կանխվել է։ Ահա այս պարագայում մենք զերծ ենք մնում կասկածներից՝ մտածելով, թե ով մեզ չի սիրում, կարող է մեր դեմ մի բան գրել ու զրպարտել։ Ինչպես ասացի, համապատասխան մեխանիզմներ կան, որ իրավապահները ամեն բան պետք է բացահայտեն, որպեսզի  արդյունքում անմեղ մարդը, բնականաբար, պատասխանատվության չենթարկվի,  իսկ մեկ ուրիշը ուղղակի առիթ չի էլ ունենա մյուսին զրպարտելու»,- եզրափակեց Շիրակ Թորոսյանը։