Ինձ ուժ է տալիս Ադամի սխրանքը. Մերօրյա ՀԵՐՈՍ ԱԴԱՄ ՍԱՀԱԿՅԱՆԸ կդառնար 25 տարեկան

Վաղը՝ օգոստոսի 19-ին, 2016թ-ի Ապրիլյան քառօրա պատերազմի հերոս սերժանտ ԱԴԱՄ ՍԱՀԱԿՅԱՆԻ երկնային ծննդյան օրն է: Նա կդառնար 25 տարեկան:

Ադամը ծնվել է 1996 թվականի օգոստոսի 19-ին Երևանում: 2002 թվականից սովորել է Երևանի Խաչիկ Դաշտենցի անվան թիվ 114 ավագ դպրոցում, որն ավարտել է 2013 թվականին։ Նույն թվականին ընդունվել է Երևանի ճարտարապետության և շինարարարության պետական համալսարանի ճարտարապետա-դիզայներական ֆակուլտետը։ Զբաղվել է սպորտով՝ կարատե և ստացել դեղին գոտի։ Զբաղվել է նաև մարտարվեստի այլ տեսակներով, այդ թվում՝ բռնցքամարտով:

2016 թվականի ապրիլի 1-ի լույս 2-ի գիշերը Ադրբեջանի Հանրապետությունը լայնամասշտաբ հարձակում է գործում Արցախի վրա։ Ադամ Սահակյանը սահմանապահ գումարտակից էր, ապրիլի 1-ի առավոտյան բարձրացել էր դիրքեր և նույն օրվա գիշերը՝ ժամը 3։00-ի սահմաններում տեղի է ունեցել հարձակումը։ Թշնամու կողմից դիրքերի՝ 15-20 րոպե տևած ծանր հրետակոծությունից հետո 112 դիրքի («Լալայկա» կոչվող բարձունք) ավագ Ադամ Սահակյանի գլխավորությամբ 7 հոգուց բաղկացած սահմանապահ ուժերն անցնում են շրջանաձև պաշտպանության։

Սերժանտ Ադամ Սահակյանը, իր զինակից ընկերների հետ 5 ժամ շարունակ մարտնչելով թշնամու դեմ, հասցնելով նրան զգալի կորուստներ(200-ից ավելի սպանված հատուկջոկատային), ընկնում է Հերոսի մահով՝ առավոտյան ժամը 8:00-ի սահմաններում, մարմնին և դեմքին ստացած ծանր հրազենային վիրավորումներից։ Ադամ Սահակյանի՝ թշնամու դեմ մղած 5-ժամյա պայքարը հնարավորություն է տվել Ջաբրաիլի հայկական գնդին տեղակայվել ռազմաճակատի 2-րդ գծում և կանգնեցնել հակառակորդին։

Մինչ հերոսի մահվան լուրն իմանալը հարազատները համացանցում տարածել էին զինվորի նկարը, ումից արդեն մի քանի օր է լուր չունեին: Հարզատներից բացի նրան ձնտրել սկսեցին ծանոթ ու անծանոթ հարյուրավոր մարդիկ: Ավաղ, երիտասարդը զոհվեց, դեռ 20-ը չբոլորած:

Ադամ Սահակյանը 2016 թ.ի ապրիլի 10-ին  ԼՂՀ նախագահ Բակո Սահակյանի կողմից հետմահու պարգևատրվել է ԼՂՀ «Մարտական ծառայություն» պետական մեդալով, Իսկ մայիսի 28-ին՝ ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի կողմից՝ պարգևատրվել է ՀՀ «Արիության» պետական մեդալով: Երևանի համար 114 ավագ դպրոցի պատմության դասասենյակը կրում է հերոս Ադամ Սահակյանի անունը:

Հերոսի ծննդյան օրվան ընդառաջ, ԻՐԱՎՈՒՆՔ-Ը  զրուցել ենք հերոսածին մայրիկի՝ իմաստուն, խոհեմ, օրինակելի  Գայանե Անտոնյանի հետ:

-Տիկին Գայանե, այսօր լրանում է Ադամի 25 ամյակը, ինչպե՞ս էր սովորաբար նշում իր տարեդարձը այսօր բոլորիս Հերոս դարձած Ադամը։ Կհիշե՞ք Ադամի ամենահիշարժան տարեդարձը, որը առավել քան տպավորվել է Ձեր հիշողության մեջ:

-Ադամը շատ էր սիրում նշել իր տարեդարձը ընկերների հետ, Երևանյան որևէ գողտրիկ սրճարանում, հետո բոլորով հավաքվում էին մեր տանը և տորթի մոմերն էր փչում ու երազանք պահում... ամենահիշարժան ծննդյան օրը 2015 թվականանին էր: Մենք բոլորս զանգահարեցինք շնորհավորենք, Ադամը ասաց, որ իր ջոկի տղաների հետ դիրքեր է բարձրանում...երեկոյան ուշ ժամի նորից կապ հաստատեցինք իր հետ, ասաց, որ յուրահատուկ անկրկնելի ծննդյան օր է անցկացրել դիրքերում և երևի կյանքում որևէ կերպ չի կարող այդ օրը կրկնվի...դե մենք էլ պատկերացրեցինք, որ տղերքը իրենց հնարավորության սահմաններում փորձել են նշել Ադամի ծնունդը ու ինչ-որ շատ հետաքրքիր, տարբերվող անմոռանալի օր է ստացվել:

-Տիկին Գայանե, Դուք այն հերոսածին մայրերի շարքում եք, ով իր օրինակով ապացուցում է, որ ցավի, անդառնալի կորստի հետ հաշտվել անհնար է, բայց միևնույն ժամանակ պետք է ապրել ու արժանի լինել մեր տղաների սխրանքին։ Ի՞նչն է Ձեզ այս տարիների ընթացքում կյանքի հանդեպ չչարանալու ուժ ու ապրելու եռանդ տվել:

-Ինչը, որ ասացիք իրականում շատ պարտավորեցնող է: Գիտեք, ինձ թվում է մարդը երբեք չի փոխվում, համենայն դեպս իր բնավորության հիմնական գծերը չի փոխում... ես երբեք չարություն չեմ ունեցել իմ մեջ, ուղղակի տանել չեմ կարողանում լկտիությունը կյանքի տարբեր իրավիճակներում: Ադամը իմ որդին է և այո նա օրինակ է ներկա և ապագա սերունդների համար, ամեն օր ես համոզվում եմ դրանում, եթե մանրամասն փորձեմ խոսել այդ մասին երևի ժամեր օրեր կտևի... ինձ ուժ է տալիս Ադամի սխրանքը, ավելի առաջ տեսնելու ու նայելու իր զորությունը, այնքան տեսնելու ու հասկանալու, որ նույնիսկ շատ -շատերին հասու չէ ու ես իրավունք չունեմ, այլ կերպ զգամ ու տեսնեմ կյանքը: Ես պետք է Ադամի հետ միասին նայեմ դեպի ապագա, առաջ...

մանրամասները՝Iravunk.com-ում:

Զրույցը՝ԻԼՈՆԱ ԱԶԱՐՅԱՆԻ